Cienka płyta jest całkowicie zamocowana na lewym końcu, a górna powierzchnia jest wywierana równomierny nacisk.
Przykład weryfikacji 000016 | 1
Liczba węzłów | 4 |
Liczba linii | 4 |
Liczba prętów | 0 |
Liczba powierzchni | 1 |
Ilość brył | 0 |
Ilość przypadków obciążenia | 1 |
Ilość KO | 0 |
Liczba kombinacji wyników | 0 |
Wymiary (metryczne) | 1,000 x 0,000 x 0,050 m |
Wymiary (imperialne) | 3.28 x 0 x 0.16 feet |
Tutaj mogą Państwo pobrać różne modele konstrukcyjne, które można wykorzystać w projektach lub w celach szkoleniowych. Nie udzielamy jednak żadnych gwarancji ani nie ponosimy odpowiedzialności za dokładność i kompletność modeli.
Wyniki naprężeń w prętach można wyświetlić za pomocą płaszczyzn przycinania.
Stosując modalny współczynnik istotności (MRF) można ocenić, w jakim stopniu poszczególne elementy konstrukcyjne przyczyniają się do powstania rzeczywistego kształtu wyboczenia. Obliczenia opierają się na energii względnego odkształcenia sprężystego każdego pojedynczego pręta.
Dzięki MRF można rozróżnić lokalne i globalne kształty wyboczenia. Jeżeli kilka prętów ma znaczny MRF (np. > 20%), bardzo prawdopodobna jest niestateczność całej konstrukcji lub jej części. Jeżeli jednak suma wszystkich MRF dla kształtu drgań wynosi około 100%, należy spodziewać się lokalnego problemu ze statecznością (np. wyboczenia pojedynczego pręta).
Ponadto MRF może być wykorzystany do określenia obciążeń krytycznych i równoważnych długości wyboczeniowych poszczególnych prętów (np. do analizy stateczności). Kształty wyboczenia, dla których dany pręt ma małe wartości MRF (np. <20%), mogą zostać w tym kontekście pominięte.
MRF jest wyświetlany według kształtów wyboczenia w tabeli wyników w sekcji Analiza stateczności --> Wyniki według prętów --> Długości efektywne i obciążenia krytyczne.
W konfiguracji stanu granicznego użytkowalności można dostosowywać różne parametry obliczeniowe przekrojów. W tym miejscu można kontrolować warunek przekroju zastosowany do analizy odkształcenia i szerokości zarysowania.
Można aktywować następujące ustawienia:
- Stan zarysowania obliczony na podstawie powiązanego obciążenia
- Stan zarysowany obliczony jako obwiednia ze wszystkich sytuacji obliczeniowych SGU
- Stan przekroju zarysowanego - niezależny od obciążenia
W zakładce 'Podpory obliczeniowe i ugięcia' w pozycji 'Edytować pręt', pręty można podzielić na segmenty za pomocą zoptymalizowanych okien wprowadzania danych. W zależności od warunków podparcia, wartości graniczne odkształceń dla belek wspornikowych lub belek jednoprzęsłowych są dostosowywane automatycznie.
Po zdefiniowaniu podpory obliczeniowej w odpowiednim kierunku na początku pręta, końcu pręta i w węzłach pośrednich, program automatycznie rozpoznaje segmenty i długości segmentów, do których odnosi się dopuszczalne odkształcenie. Na podstawie zdefiniowanych podpór obliczeniowych moduł wykrywa również automatycznie, czy jest to belka czy wspornik. Ręczne przydzielanie, podobnie jak w poprzednich wersjach (RFEM 5), nie jest już konieczne.
Opcja 'Długości zdefiniowane przez użytkownika' umożliwia modyfikowanie długości odniesienia w tabeli. Domyślnie stosowana jest zawsze odpowiednia długość segmentu. Jeżeli długość odniesienia różni się od długości segmentu (na przykład w przypadku prętów zakrzywionych), można ją dostosować.