Odpowiedź:
RF-STABILITY i RSBUCK przeprowadzają analizę wartości własnych dla całego modelu przy określonym stanie siły osiowej. W zależności od wymaganej liczby wartości własnych wyniki pokazują współczynniki obciążenia krytycznego wraz z odpowiednimi krzywymi wyboczenia oraz efektywną długością każdego pręta względem osi większej i mniejszej, w zależności od postaci własnej. Ponieważ każdy przypadek obciążenia zazwyczaj ma inny stan siły osiowej w elementach, dla każdej sytuacji obciążenia powstaje osobny wynik długości efektywnej dla słupa ramy. Długość efektywna, której postać wyboczeniowa powoduje wyboczenie słupa w odpowiedniej płaszczyźnie, jest długością prawidłową do obliczeń dla danej sytuacji obciążenia. Ponieważ wynik ten może być różny dla każdego obliczenia ze względu na różne sytuacje obciążeniowe, przyjmuje się, że najdłuższa efektywna długość ze wszystkich obliczonych analiz jest taka sama dla wszystkich sytuacji obciążeniowych.
Pytanie
Chciałbym obliczyć długości efektywne dla słupa wręgi w płaszczyźnie wręgi za pomocą programu RSBUCK lub RF-STABILITY. Jaki przypadek lub kombinację obciążeń powinienem zastosować?
Autor
Pan Baumgärtel zapewnia wsparcie techniczne klientom firmy Dlubal Software.
Czy mają Państwo jakieś pytania?
Długość: 00:00:26 min
Długość: 01:09:33 min
Długość: 00:00:44 min
Długość: 00:00:21 min
Długość: 00:00:53 min
Długość: 00:00:28 min
Dlubal_KohlA_]_LI.jpg?mw=350&hash=ee8d38f1c4853d80307fa156c159b5e78a3fdca9)
Bei der statischen Analyse stabilitätsgefährdeter Bauteile mit den Modulen RF-STABIL (für RFEM) beziehungsweise RSKNICK (für RSTAB) kann eine Aktivierung der internen Teilung von Stäben erforderlich werden.
Jeżeli pręt posiada podparcie poprzeczne, zapobiegające wyboczeniu spowodowanemu przez ściskającą siłę osiową, należy upewnić się, że podpora boczna jest na tyle sztywna, aby rzeczywiście zapobiec wyboczeniu. Dlatego też celem niniejszego artykułu jest określenie idealnej sztywności sprężystej podpory bocznej z wykorzystaniem modelu Wintera.
W poniższym artykule, na przykładzie dwukondygnacyjnej stalowej ramy, przeanalizowano wymiarowanie połączeń oraz wpływ sztywności tych połączeń na wartości sił wewnętrznych w elementach konstrukcji.
Dzięki modułom dodatkowym RF-STABILITY lub RSBUCK dla RFEM i RSTAB, możliwe jest przeprowadzenie analizy wartości własnych dla konstrukcji prętowych w celu określenia współczynników długości efektywnej. Współczynniki te można następnie wykorzystać do obliczeń stateczności.
- Automatyczny import danych na temat konstrukcji oraz warunków brzegowych z programu RSTAB
- Opcjonalne uwzględnianie oddziaływań sił rozciągających
- Import sił osiowych z przypadków obciążeń programu RSTAB lub ustawień dla prętów wprowadzonych przez użytkownika
- Wyprowadzanie długości efektywnych L względem pręta względem słabej i mocnej osi z odpowiednimi współczynnikami długości efektywnych β
- Wyświetlanie według prętów standaryzowanych kształtów wyboczeniowych
- Podawanie współczynników obciążenia krytycznego dla całej konstrukcji odniesione do przypadku wyboczenia
- Graficzna i animowana wizualizacja kształtów wyboczeniowych na renderowanym modelu
- Identyfikowanie prętów wolnych od sił ściskających
- Możliwość transferu długości wyboczeniowych do innego modułu obliczeniowego programu RSTAB dla obliczeń pręta zastępczego według norm
- Możliwość eksportu geometrii kształtu wyboczeniowego do dodatkowego modułu RSIMP w celu utworzenia imperfekcji dla programu RSTAB
- Bezpośredni eksport danych do aplikacji MS Excel
W pierwszej kolejności przedstawiane są współczynniki obciążenia krytycznego. Pozwala to na ocenę zagrożenia utraty stateczności konstrukcji. W przypadku modeli prętowych długości efektywne i obciążenia krytyczne prętów są wyświetlane w formie tabelarycznej.
W kolejnych oknach dialogowych z wynikami można wyświetlić znormalizowane wartości przemieszczeń wektorów własnych, posortowane według węzła, pręta oraz powierzchni. Graficzne przedstawienie wektorów własnych przemieszczeń umożliwia ocenę zachowania się konstrukcji przy wyboczeniu. Ułatwia to zaprojektowanie rozwiązań przeciwdziałających utracie stateczności.
Do analizy wartości własnych dostępnych jest kilka metod:
- Metody bezpośrednie
- Metody bezpośrednie (Lanczosa, pierwiastki wielomianu charakterystycznego, metoda iteracji podprzestrzeni) są odpowiednie dla małych i średnich modeli. Te szybkie metody rozwiązywania równań wykorzystują dużą ilość pamięci RAM (RAM). Systemy 64-bitowe zużywają więcej pamięci, dzięki czemu można szybko obliczyć nawet większe układy konstrukcyjne.
- ICG metoda iteracji
- Ta metoda wymaga tylko niewielkiej ilości pamięci. Wartości własne są określane jedna po drugiej. Może być stosowany do obliczania dużych układów konstrukcyjnych o niewielkiej liczbie wartości własnych.
Moduł dodatkowy RF-STABILITY umożliwia również nieliniową analizę stateczności. Również w przypadku konstrukcji nieliniowych dostarczane są wyniki zbliżone do rzeczywistości. Współczynnik obciążenia krytycznego jest określany poprzez stopniowe zwiększanie obciążeń w podstawowym przypadku obciążenia, aż do osiągnięcia niestateczności. Przyrost obciążenia uwzględnia nieliniowości, takie jak ulegające uszkodzeniu pręty, podpory i fundamenty oraz nieliniowości materiałowe.
W pierwszej kolejności należy wybrać przypadek lub kombinację obciążeń, którego siły osiowe mają zostać użyte w analizie stateczności. Możliwe jest zdefiniowanie innego przypadku obciążenia, na przykład w celu uwzględnienia wstępnego naprężenia wstępnego.
Następnie można wybrać analizę liniową lub nieliniową, która ma zostać przeprowadzona. W zależności od zastosowania, można skorzystać z bezpośredniej metody obliczeniowej, np. według Lanczosa lub metodą iteracji ICG. Pręty niezintegrowane z powierzchniami są zazwyczaj wyświetlane jako elementy prętowe z dwoma węzłami ES. Nie można określić wyboczenia lokalnego pojedynczych prętów na tych elementach. Dlatego istnieje możliwość automatycznego podziału prętów.
W jaki sposób są określane efektywne długości słupów ramy w programie RFEM lub RSTAB?
Jaki jest współczynnik obciążenia krytycznego i jak można go określić?
W jaki sposób RF-STABILITY lub RSBUCK określa obciążenie wyboczeniowe? Zgodnie z ręcznymi obliczeniami odpowiednie obciążenia wyboczeniowe powinny być o około 10% większe.
Dlaczego w RF‑STABILITY nie można używać kombinacji wyników? W RSBUCK jest to rzeczywiście możliwe.
My model is unstable. Jaka może być przyczyna?
Długości efektywne obliczyłem w moim modelu za pomocą programu RSBUCK/RF-STABILITY.
Jakie długości efektywne są istotne dla dalszych analiz?
