Odpowiedź:
Rozdział B.4.3 normy EN 1993-3-1 opisuje równoważną statyczną metodę analizy dynamicznej odpowiedzi na turbulencje wiatru.[1] Zur Ermittlung der Auswirkung der Windlast STM addiert man die Schnittgrößen Sm na podstawie średniego obciążenia wiatrem z odpowiedzią konstrukcji Sp , w zależności od dodatkowych obciążeń przęsła. Obciążenia płatkowe opisują zmienne składowe wiatru.
${\mathrm S}_{\mathrm{TM}}={\mathrm S}_{\mathrm m\;}\pm{\mathrm S}_{\mathrm p}$
[2] Ze względu na nieliniowe zachowanie konstrukcyjne, obciążenia płatnicze muszą być analizowane wraz ze średnim obciążeniem wiatrem we wzorcach obciążeń przestrzennych Si. W takim przypadku należy zawsze przeanalizować wybrane przęsło ze względu na zwiększone obciążenie powierzchniowe, a pozostałe przęsło ze średnim obciążeniem wiatrem. W celu określenia składowych czystych fluktuacji zwiększonego obciążenia obszarowego, w odniesieniu do średniego obciążenia wiatrem, średnie obciążenie wiatrem Sm należy odjąć od wzorów obciążeń powierzchniowych Si. Odpowiedź konstrukcji Sp wynika z sumy kwadratów wspomnianej różnicy.
${\mathrm S}_{\mathrm p}=\sqrt{\sum_{\mathrm i=1}^{\mathrm N}\left({\mathrm S}_{\mathrm i}-{\mathrm S}_{\mathrm m}\right)^2}$
Gdzie
i jest liczbą rzeczywistych przęseł,
N całkowita liczba wymaganych schematów obciążeń (rzeczywiste rozpiętości i),
Sm są siłami wewnętrznymi od średniego obciążenia wiatrem,
si są siłami wewnętrznymi z i-tego schematu obciążenia (średnie obciążenie wiatrem przy częściowo zwiększonych obciążeniach powierzchniowych).
W programie RFEM można nałożyć te dwa efekty SM i Sp dla każdego kierunku wiatru w STM poprzez kombinację przypadków obciążeń i kombinacji wyników. W tym przypadku zakłada się, że średnie obciążenie wiatrem Sm i schematy obciążenia powierzchniowego Si (średnie obciążenie wiatrem Sm z częściowo zwiększonym obciążeniem powierzchniowym) znajdują się w osobnych przypadkach obciążenia. Na podstawie tych przypadków obciążeń należy najpierw wygenerować różnice od Si - Sm za pomocą kombinacji wyników. Na podstawie tych kombinacji różnic można następnie użyć innej kombinacji wyników obwiedni do wygenerowania pierwiastka sumy kwadratów Sp (z dodatnią i ujemną składową) poprzez aktywację opcji SRSS. Na koniec, efekt obciążenia STM jest określany przez dodanie średniego obciążenia wiatrem Sm do sumy kwadratów Sp w ostatecznej kombinacji wyników.
si są siłami wewnętrznymi z i-tego schematu obciążenia (średnie obciążenie wiatrem przy częściowo zwiększonych obciążeniach powierzchniowych).
W programie RFEM można nałożyć te dwa efekty SM i Sp dla każdego kierunku wiatru w STM poprzez kombinację przypadków obciążeń i kombinacji wyników. W tym przypadku zakłada się, że średnie obciążenie wiatrem Sm i schematy obciążenia powierzchniowego Si (średnie obciążenie wiatrem Sm z częściowo zwiększonym obciążeniem powierzchniowym) znajdują się w osobnych przypadkach obciążenia. Na podstawie tych przypadków obciążeń należy najpierw wygenerować różnice od Si - Sm za pomocą kombinacji wyników. Na podstawie tych kombinacji różnic można następnie użyć innej kombinacji wyników obwiedni do wygenerowania pierwiastka sumy kwadratów Sp (z dodatnią i ujemną składową) poprzez aktywację opcji SRSS. Na koniec, efekt obciążenia STM jest określany przez dodanie średniego obciążenia wiatrem Sm do sumy kwadratów Sp w ostatecznej kombinacji wyników.
.png?mw=350&hash=f79867dbf405d536638daef39ee25b113e6e540d)
.png?mw=512&hash=a10378c04c65f067eaa4529bef5622a5ca3973cb)
.png?mw=600&hash=49b6a289915d28aa461360f7308b092631b1446e)
