W programach RFEM i RSTAB dla automatycznych kombinacji obciążeń zaimplementowano uproszczone obliczenia z [1] rozdz. 2.2.3 . Oznacza to, że ściśle mówiąc, mogą być analizowane pod kątem końcowego odkształcenia tylko te konstrukcje, w których materiały wykazują identyczne pełzanie, ponieważ deformacje pełzania są uwzględnione w uproszczeniu po stronie obciążeń. Jeżeli konstrukcja jest konstrukcją kombinowaną, wykonaną z drewna o różnych właściwościach pełzających lub w połączeniu ze stalą, ostateczne odkształcenia należy określić zgodnie z [2] poprawką do ppkt 2.2.3 w następujący sposób:
„(4) Jeżeli konstrukcja składa się z prętów lub elementów wykazujących różne pełzanie, odkształcenie długoterminowe wynikające z quasi-stałej kombinacji oddziaływań należy obliczyć, stosując końcowe średnie wartości odpowiednich modułów sprężystości, ścinania i modułów poślizgu , zgodnie z 2.3.2.2(1). Ostateczne odkształcenie ufin jest następnie obliczane poprzez superpozycję chwilowego deformacji wynikającej z różnicy charakterystycznej i quasi-stałej kombinacji oddziaływań z deformacją długotrwałym."
Wymaga to jednak superpozycji wyników z różnych kombinacji obciążeń, których nie można automatycznie zaimplementować w programach RFEM i RSTAB. Jeżeli zachodzi konieczność uwzględnienia różnych przypadków pełzania, konieczne jest ręczne utworzenie kombinacji obciążeń i zredukowanie sztywności zgodnie ze współczynnikiem pełzania. Sposób postępowania został opisany na przykładzie stropu zespolonego drewniano-betonowego, prezentowanego podczas Info Day 2017. Pod poniższymi najczęściej zadawanymi pytaniami znajduje się link do filmu.
.png?mw=512&hash=5f6f319140739c53f34ec729ad225dc1c6f3b526)
.png?mw=512&hash=4e74affa9ad0c7b703151c5085ac9b8e59171c23)
.jpg?mw=350&hash=8f312d6c75a747d88bf9d0f5b1038595900b96c1)
